Al vanaf dat ik vanmorgen vroeg opstond sta ik in de versnelling en nog weet ik niet hoe ik het allemaal af moet krijgen. Ik ren me rot en toch heb ik simpelweg geen tijd genoeg.
Ik moet lijstjes gaan maken, want Karin liet daarnet duidelijk blijken dat ze het niet leuk vond dat ze nu alweer moest komen vragen om een rapport. Ik durfde niet te zeggen dat ik geen idee heb waar ze het over had…..
Hoe moet dat nu straks, hoe kan ik nu op tijd bij de school van Roel zijn voor dat gesprek met zijn juf? Ze drong er vanmorgen nog eens op aan dat ik nu werkelijk moest komen.
Roel had er gister een heel verhaal over, maar ik heb maar half geluisterd na die vraag van mij vader of ik morgen met hem mee kan naar het ziekenhuis.
Begrijpt nu niemand dat ik mezelf niet in vieren kan delen? Ik weet echt niet meer hoe ik alles draaiende moet houden. Dat Evert nu ook net weer 2 weken op zakenreis moest, hij gaat lekker op pad en ik kan hier weer overal voor zorgen.
Ik wil gewoon even helemaal niets meer. Ik wil een warm geurend bad met een zacht muziekje op de achtergrond en niemand, helemaal niemand, die me een vraag komt stellen of iets van me verwacht.
En daarna wil ik een hele dag slapen, een serie op tv kijken, dat mooie woningblad doorbladeren en dan mijn bed weer instappen. Een lange wandeling maken, helemaal in mijn eentje. Niemand om mij heen, niemand die iets wil, niets wat op me ligt te wachten. Niets, helemaal niets wil ik.
Maar wat zit ik nu weer te zeuren, dat kan niet. Pa heeft me morgen nodig bij dat bezoek aan de internist. Dat kan ik hem toch niet alleen laten doen en de anderen hebben het ook druk. Ik woon tenslotte het dichtste bij.
En Roel heeft zijn moeder nodig. Zijn vader is ook al weg, dan kan ik toch niet ook nog eens een paar uur van zijn tijd afknabbelen? Hij heeft ook recht op zijn voorlees halfuurtje straks, daar geniet hij altijd zo van en is ook goed voor zijn taalontwikkeling. Straks toch maar even snel tussendoor naar die afspraak met zijn juf, het is vast belangrijk.
En dan maak ik vanavond dat rapport voor Karin wel af, hopelijk weet haar secretaresse over welk rapport het gaat.
Dan kan ik als het even meezit rond 1 uur in bed liggen, kan ik net nog 6 uurtjes slaap meepakken. Als ik meteen in slaap val. Dat lukt vast met die pillen die ik vorige week van mijn bovenbuurvrouw kreeg, ze zei dat ze geweldig werken.
Misschien kan ik dan als Evert over anderhalve week terug is een keer een paar uurtjes voor mezelf nemen in een warm bad.
En ik ga met Amanda praten, die vertelde laatst dat ze een introductie workshop had gedaan om ‘wat meer rust in dat drukke hoofd’ te krijgen. Is misschien ook wat voor mij.
‘Ik’ ben een volkomen fictief persoon. Wellicht herken je jezelf wel in een aantal aspecten. Dat is niet gek, want met hoe velen worstelen we niet met tijdsdruk, het gevoel van moeten, onverwachte (pijnlijke) hobbels op onze weg, gepieker, schuldgevoel en cijferen we onszelf regelmatig weg?
Volg ‘ik’ en een aantal andere fictieve personen om te ontdekken hoe zij er mee leren omgaan, waarbij zij met veel meer rust en in balans in het leven komen te staan.